rozważania

Rozważania samotnicy

Czas

Na początku byłam małą iskierką światła, która oderwała się od Słońca, by kochana
i bezpieczna w sercu Anioła, jak w rakiecie kosmicznej, wejść w życie w swoim czasie. Zaistniałam jako myśl Boga. Jeszcze byłam sobą. Lecz oto jak kropla stałam się w matczynym łonie istnieniem ludzkim – duszą i ciałem. Został dany mi czas, bym mogła nabrać kształtu, jak glina urabiana przez życie. Bym mogła się stać wcieloną myślą Boga – Jego dzieckiem.
Na początku nie miałam nic do dania. Ciało zamknęło duszę jak twardy orzech. Nie miałam wspomnień o Bogu, gdyż świadomość duszy zaczęła się wraz ze świadomością ciała. Byłam tą, która nie jest. Trudno było sobie potem wyobrazić, że kiedyś nie istniałam. Właściwie w pewnym momencie Bóg pomyślał o mnie i wtedy się poczęłam wraz z duszą
i ciałem.
Nie można jednak określić momentu, kiedy to się stało, gdyż, jeżeli Bóg jest poza czasem, to Jego myśli też są poza czasem. Myśli Boga tak jak On sam znajdują się poza czasem. Bo inaczej musiałby myśleć tylko przez pewien czas – tak jak to czynią ludzie wymyślając np. jakąś postać – a potem musiałby przestać o niej myśleć, gdy wymyśliłby już całą jej historię.
Natomiast Bóg nigdy nie przestaje myśleć o żadnym z ludzi. Stwarza każdego z nas właśnie w tym momencie, w którym to czytamy. Gdyby Bóg przestał o nas myśleć to przestalibyśmy istnieć. Gdybyśmy przestali być myślą Boga, przestalibyśmy istnieć. Tak się jednak nie dzieje. Jesteśmy wiec w swej najgłębszej istocie poza czasem – jako myśli Boga. W czas natomiast te myśli są wcielane, dostają duszę i ciało.
Lecz myśl Boża nie jest równa z duszą ludzką. Myśl Boża dotyczy całego świata stworzonego. Tak samo Bóg wciela w czas planety, wodę, rośliny, zwierzęta. Dlatego św. Franciszek nazywa Słońce bratem.
Patrzę na ślimaka w akwarium i myślę, że Bóg chciał go wcielić w czas, w ten sam, w którym ja jestem, w mój czas. Jest to czas mój, ślimaka, czas rzeczy, które istnieją i się jeszcze nie rozleciały jak np. moje łóżko.
Czas czasem się wydłuża, a czasem biegnie jak szalony i choć godziny się nie zmieniają, to jednak objętość czasu tak. Mogę zaobserwować to w pracy, że czas biegnie wg woli Bożej, a nie wg zegarka. Więc czasem się wyrabiam w tym samym czasie z większą ilością pracy, a czasem mało co zrobię.
Jednakże najbardziej zadziwiające jest Wcielenie Boga samego – Jezusa Chrystusa Syna Bożego. Syn Boży nie jest myślą Boga, nie jest Jego stworzeniem. Jest Osobą istniejącą poza czasem, tożsamą z Bogiem.
Bóg stworzył czas i umieszcza w nim wszystkie swoje myśli, a nawet siebie samego. Czas jest więc najbogatszym z Bożych dzieł na ziemi. Prawie tak bogatym jak wieczność. Czas posiadał Boga samego, jednak jest z woli Bożej mniejszy od wieczności, ponieważ ma się skończyć. Nadejdzie dzień, gdy czas się skończy i zapanuje wieczność. Będzie to wtedy, gdy wszystkie myśli Boga zostaną wcielone – te, które On chce wcielić w czas.